NYUSPEYPER

(Ikalawang Bahagi) Ekonomiyang Pulitikal ng Tabloid Journalism sa Pilipinas
Silipin ang unang bahagi

Kung tutuusin, walang masama sa tabloid journalism bilang isang lunsaran ng pamamahayag. Nagkaroon na lamang ng malaking lamat ang imahe nito bunga ng negatibong pagtanggap mula sa mga kritiko, kasabay ng pag-ibayo ng mga konotasyong nagdidiin sa katangian nito bilang isang midyum. Ito ay isang usapin ng imahe at pagkakagipit sa materyal na kondisyon.

Bastardized Journalism?

Nagsisimula ang gusot nito sa mga pagkakataong naisasantabi na ang etika at propesyunalismo sa pagsusulat ng mga artikulo. Bininyagan ng masamang konotasyon ang tabloid sa bansa -- at tila pinaninindigan na ang konotasyong ito magpasahanggang ngayon. Ang paglalakip ng deskripsyong "epitome of bastardized journalism" sa mga tabloid ay isang ideolohiya ng mga may kapangyarihan upang patuloy na isulong ang interes ng mas malalaking media outfit/outlet na kadalasa'y pagmamay-ari nila.

Isang SUGAL.

Pansinin na ang nagmamay-ari ng mga malalaking media outfit sa bansa ay pawang mula sa mayayamang pamilya (Lopez, Gozon, Cojuanco, atbp.) Agawan sa trono kung sino ang numero uno sa ratings game ang kani-kanilang istasyon. Ang masaklap pa rito, hindi na lamang sa telebisyon ang okupado nila, kundi maging ang lahat ng porma ng daluyan -- TV, radyo at maging sa print. Sa gayong kalagayan, nagiging estratehiya ng mga maliliit na media outfit katulad ng tabloid at iba pang kasapi ng maliliit na print media outfit na maglabas ng mga istorya, lahok, balita o artikulong hindi kayang pangatawanan ng mga istasyon tulad ng ABS-CBN, GMA 7, TV5 at iba pa. Inilalahok ang mga kuwento ng romansa, sex, emosyon at libangan -- sa puntong tuluyan nang nakukumpromiso ang kaangkupan ng mga salitang dapat gamitin, maging ang pamantayan sa responsableng pamamahayag -- lahat ng ito ay isinusugal makasabay lang sa daluyong ng mga higanteng media entity sa nagmomonopolisa sa viewership/subscription sa kahit anong porma ng news media. Gayunpaman, ang ganito ka-liberal na paraan ng pamamahayag ay nararapat pa ring kondenahin at baguhin!

Malaki ang gampanin ng mga mamamahayag upang maipasa ang istorya sa takdang panahon, ika nga beat the deadline. Bunga nito, maaring hindi mabigyan ng kumprehensibong pagsusuri ang veracity/worthiness o sukatan kung gaano kahalaga ang tampok na balita, gayundin ang kalidad ng gramatika at pagsasalaysay ng balita ayon sa teknikalidad at journalistic standards. Itinatampok dito ang mga madaliang pangangalap ng "scoop" na walang alalahanin sa kaayusan ng pagkakasulat. Ang mga ito ay maaring maiugat sa dalawa: (1) upang maparami pa ang tumatangkilik kasabay ng pagtaas ng benta (2) relatibo sa una, upang ipakilala ang pahayagan na laging una sa balita (wala pa rito ang usapin kung anong katangian ng balita o sa paanong paraan ito nakalap).

Hindi rin nabibigyang atensyon ang balanseng distribusyon ng mga artikulo -- kung ano ang pawang mga balita, lathalain, balitang pampalakasan, showbiz at panlibangan; kung ano ang dapat nasa harapan at likod. Halu-halo at may kakulangan sa organisasyon. Ang nagiging batayan kadalasan ay kung ano sa palagay nila ang bebenta sa mata at kikiliti sa emosyon ng mga mambabasa -- isang malaking pagtatangka na makabutas sa solidong bahagdan ng mambabasa ng mga nanaig na print medium; isang penomenon kung saan hindi na dapat pang magtaka kung bakit may double standard sa usaping ito. Ibang- iba ang pagtingin sa tabloid at broadsheet. Tiyak ang pagtatangi at matalas na iginuguhit ang pagkakaiba ng dalawa.

Para sa mga kritiko ng moralidad at konserbatibong panahanan, malaswa at hindi na dapat pang tangkilikin ang tabloid at kaugnay na midyum, ngunit kung tatambalan natin ng malalim na pagsusuri, mauunawaan natin kung bakit nagkaganito ang katangian ng tabloid journalism sa ating bansa sa mahabang yugto ng pag-iral nito bilang behikulo ng impormasyon.

Itutuloy.
Susunod: Moralidad at Midya