Wednesday, September 03, 2008

Ang Sabi ng Bubuwit...

"Eskapismo pa rin ang TV Programs. Sinasabing paano naging eskapismo ito, kung tinatalakay pa rin ang parehong tono ng suliranin sa loob ng isang pamilya kabilang na ang tunggalian? Eskapismo kasi may pakiramdam ng pakikiaalam. Nakikialam ang mga manonood sa kung anong dapat ginawa ng bida sa kontrabida. Sa sandaling pagkakataon, mas inaatupag ito kaysa sa mas kagyat na pangangailangan ng tunay na buhay. Ika nga, may psychological attachments na nagaganap."

"Maaring hindi niya nga nararamdaman ang kalam ng sikmura ng mahihirap pero sa nakikita ko isa siya sa nagiging daan upang ipaalam ang kanilang hinaing -- para bang modern illustrado ang dating? Hindi siya kabilang sa uring pinaglalaban niya, pero siya ang isa sa unang nakabatid, nakapagsiwalat -- kumikilos para sa pagbabago!"

"Tunay nga bang ang organization ang susi sa pag-aalis ng kung anumang sa tingin kong nakakaabala...Hmmm.. katulad na lang ng sa pulitika? Pag naorganisa ba ang mga tao, tiyak na malalansag ang bulok na sistema? Sana totoo ito sa Pilipinas."

"Idadaan ko na lang ba sa lakas ng boses sa kalsada? Sana nakikinig naman sila!"

"Sabi niya, may hangganan daw ang passion,
parang hindi ko alam ang gagawin ko kung may ganito."

"Ang iba kahit hindi galing sa uring kanilang ipinagalalaban, sila mismo ang nakakakita at unang naging sensitibo sa kalagayan nila, at ginagamit ang kanilang pamamaraan upang ipabatid ang maling naghaharing sistema. Bilang artikulador, maunawaan din sana ng mismong uring pinaglalaban kung ano ang mga isyung ito. Sabi ni Rizal, ang hindi magmahal sa sariling wika ay higit pa sa malansa't mabahong isda.
Si Rizal ay Pilipino. Ang wika niya'y Filipino.
Anu-ano bang katha niya ang ORIHINAL na naisulat sa Filipino kundi man Tagalog?"

"Mabuti naman at unti-unti nang inaayos ang Rob (Faura,Pedro Gil) para gawing kahawig ng Midtown, dahil kung hindi, lubos mong mapapansin kung paano nito pinaghihiwalay ang mga uri, at kung paano pinatitingkad ang pagkakaiba -- sa helera ng mga tindahan, sa presyo ng mga bilihin, sa light and design arrangements hanggang sa makintab na floor tiles."

"Kinaiinisan, pinandidirihan, kinatatakutan, pinapatay, ang mga ito lang ang tangi kong naririnig dati. Ngayon, maraming uri ng bagay na ang ikinakabit sa amin -- computer mouse, mouse mallow, mouse joystick, at si Mickey Mouse. Pati pala kaming mga bubuwit, komersyalisado na rin at nagamit na ng kapitalista!


Dapat ba kong maging masaya?
"


*Si Bubuwit ay nakatira sa ilalim ng mesa, naghihintay ng momo mula sa makalat na pamilya.
Naghihintay makalabas sa lungga, tatlong araw sa isang linggo. :D


4 comments:

Anonymous said...

nice one! galing!
sometimes being sensitive to your surrounding increases your drive to write.

Anonymous said...
This comment has been removed by a blog administrator.
Anonymous said...

Dapat ngang malungkot ang bubuwit. Hahaha. :D

sori, nagkamali ako ng spelling ng name q.

Railey! said...

Ang hirap ng work.. hmmp. di na ko makahinga. harhar.

Kapitalista ba ang isyu?? Ay, ganon talaga...kahit sa amin.. may mga pinauusong mouse animations... mouse na mug, ube na hugis mickey mouse, haha.